Hallo allemaal,

Eindlijk weer een berichtje, vlak voordat ik terug kom!

Ondertussen zijn Robert en ik aangekomen in de Galapagos eilanden, en het is hier echt geweldig! Maar eerst zal ik vertellen over mijn laatste tijd in Cusco.

Er is veel gebeurd, leuke en minder leuke dingen..
Ik heb namelijk in het ziekenhuis aan een infuus gelegen met salmonella! Ik weet niet hoe ik het heb gekregen, maar toen ik met Robert samen mn oude gastgezin ging bezoeken, ging het ineens mis. In het begin was ik een beetje misselijk, en ik moest een keer overgeven. Eerst dacht ik niet dat er iets ernstigs aan de hand was, aangezien ik me daarna meteen veel beter voelde. Maar dat duurde niet lang, 10 minuten erna was het weer feest.. Toen ging ik naar mn appartement, en daar begon het pas echt erg te worden. Ik heb voor een uur elke 10 minuten overgegeven en ik had (sorry voor de details!) diarree als water. Op een gegeven moment begon ik het vreselijk warm te krijgen, ik was zo zwak dat ik nauwelijks terug van de badkamer naar mn bed kon lopen, en ik zag wazig. Mijn huisgenootjes vertelden dat ik bijna al mn kleren had uitgetrokken, dat kan ik me niet eens herinneren! Toen ben ik dus naar het ziekenhuis gebracht, en daar hebben ze (al overgevend) aan het infuus gelegd.
Na een tijdje brachten ze me van een zaaltje waar 2 Peruanen lagen naar een privékamer, in een rolstoel! Met mn infuus naast me rijdend haha. Daar heb ik 17 uur gelegen, en na een bloedtest waaruit bleek dat ik salmonella had, heb ik via het infuus antibiotica en vocht binnengekregen. Het heeft in totaal ongeveer 15 uur in me gezeten. Eigenlijk wilden ze me er nog 2 dagen houden om meer antibiotica toe te dienen via het infuus, maar ik wilde zo snel mogelijk naar huis. Daarom heb ik nog 5 dagen orale antibiotica geslikt en na 2 dagen was ik er al zo goed als bovenop. Waar ik het meeste last van had was mn arm waar het infuus in had gezeten, dat was nog helemaal dik (net als mn vingers, van het vocht).
Daarna kon ik dus nog een paar dagen van Cusco genieten met Robert! Die was net op tijd aangekomen om me bij te staan, en de rekening te betalen natuurlijk..

Verder heb ik mn vrijwilligerswerk afgemaakt, en nog zoveel mogelijk tijd met mn vrienden daar doorgebracht. En ik ben nog een keer naar Machu Picchu geweest! Met Robert, en 6 anderen die ik daar heb ontmoet. Het zijn ook vrienden van Robert geworden! Zo leuk dat hij ook in de bus en trein e.d. naast ze zat en grappen zat te maken enzo. Ze zeiden allemaal: 'your dad is sooo cool!' haha.
Machu Picchu nog een keer was heel leuk, ik ben dit keer wel met de bus omhoog gegaan, want de klim naar Machu Picchu is niet iets dat je meer dan 1x wil doen. Wayna Picchu (de pelgrimstocht naar de hogere berg vanaf Machu Picchu) heb ik wel nog een keer beklommen, en daar op de top hebben we met zn allen een Nederlands kaartspel gedaan! Toepen, wat ik een paar al eerder geleerd had. Dat was een hele leuke ervaring.

Mijn laatste avond was heel droevig voor me. Niet alleen moest ik afscheid nemen van alle geweldige mensen waar ik mee omgegaan was, maar ook waren Natalie en Richard (van Buenos Aires) net aangekomen in Cusco, en het was zo leuk om ze weer te zien!
Toen ik ze voor het eerst zag waren Natalie en ik op elkaar afgerend van de ene kant van Plaza des Armas (het hoofdplein van Cusco) naar de andere.
Ik ben met de mensen van mijn school, vrijwilligerswerk en appartement uit eten gegaan. Ook Robert, en het Nederlandse meisje Anke van wie ik salsales kreeg was erbij. Het was zo gezellig! Daarna nog een drankje gedaan in Incateam, een club waar we vaak gedanst hebben. Langzaam vertrok iedereen naar huis en moest ik afscheid nemen. De volgende ochtend om half 7 moesten Robert en ik op het vliegveld zijn.

Na een nachtje in Quito overnacht te hebben zijn we vertrokken naar de Galapagos eilanden. Wat een paradijs! Ons hotel op het eiland San Cristobál was er een met zeezicht, zo'n 10 meter van de zee af! Op ons balkonnetje hing een hangmat vanwaaruit ik kon internetten met uitzicht op de oceaan.. Prachtig!
De eerste dag zijn we gefietst (mijn eerste keer op een mountainbike..) naar een strandje waar heel veel zeeleeuwen waren. Het was zo leuk om te zien, vooral ook omdat er heel veel kleintjes bij waren van ongeveer 1 maand oud. Deze keer vonden we het heel bijzonder, maar later bleek dat die beesten OVERAL zijn, dus de foto's werden iets minder haha. Verder waren er landleguanen, en allerlei mooie vogels.
Hierna hebben we met onze gids avondgegeten, en hebben we hem een ander Nederlands kaartspel, drieën, geleerd. Ik heb het in het Spaans uitgelegd! Het bleek trouwens dat hij bij elke maaltijd (behalve ontbijt) aanwezig zou zijn.. Gelukkig maar voor 2 dagen.
De dag erna gingen we met een boot (een katamaran) de oceaan op. Met ons waren, behalve de kapitein en een dikke man die een soort hulp was (hij hielp met de wetsuits en maakte onze lunch e.d.) een Braziliaan Daniel en een Amerikaan Patrick. Patrick zat naast ons in het vliegtuig naar de eilanden. Hij vertelde dat hij me had horen zingen in het vliegtuig en dat hij toen dacht: die mensen moet ik leren kennen! We zijn hem diezelfde dag en de dag erna nog een aantal keer tegengekomen omdat het centrum van het eiland zo klein was. Met hun was het heel gezellig, ookal was ik dus de enige van het vrouwelijke geslacht op de boot. Na een tijdje noemden ze me de 'reina', wat koningin in het Spaans betekent (niet door mijn gedrag hoor!).
We stopten bij een eilandje, waar we hebben gesnorkeld met zeeleeuwen. Dat was zo geweldig! Het waren er zoveel, en ze wilden allemaal spelen, vooral de jonge zeeleeuwtjes. Ze keken zo van 5 cm afstand je snorkelbril in! Zo schattig! Robert werd een hele tijd achterna gezeten door eentje die aan zn flippers aan het knabbelen was.. en zo meer. Ook heb ik met een enorme zeeschildpad gezwommen en met nog allerlei andere vissen, echt prachtig.
Hierna gingen we naar kicker rock, wat 2 enorme rotsen in de zee inhield, waartussen 'met geluk' haaien zwommen. De gids zei van te voren dat we moesten zigzaggen door geul om haaien te zoeken, dus ik hoopte erop dat we er één zouden zien. In het begin vond ik het een beetje eng aangezien het midden op de oceaan was, maar de kans om met een haai te zwemmen liet ik niet voorbij gaan. We waren 2 minuten aan het zwemmen, en ineens zagen we 8 haaien bij elkaar zwemmen, dichtbij ons. Daar was ik al heel blij mee, maar toen we iets verder gingen, waren er ineens honderden! Sommigen slechts een meter onder me. Verder vinden ze het blijkbaar leuk om mensen achterna te zwemmen, dus op een gegeven moment werd ik achtervolgd door een stuk of 5 haaien, met nog veel meer onder me. Ik had al beelden in mn hoofd dat ik gebeten werd door 1 haai, en dat de rest bloed rook en ze me allemaal tegelijk aan zouden vallen..! Dat alles is gelukkig niet gebeurd. Het is wel zeker iets wat ik nooit zal vergeten.
Toen hebben we geluncht op de boot en zijn we naar een strandje gevaren waar we even van de boot af konden. We moesten echter een stuk door het water gaan om bij het strand te komen, en de kapitein heeft me toen op zijn schouders genomen en me naar het strand gebracht! (alles voor de reina). Patrick zei al dat hij medelijden had met mijn toekomstige echtgenoot, als ik aan dit soort dingen gewend zou raken..
Terug ben ik voor het grootste deel zelf gegaan, mijn tshirt, broek en handdoek boven het water houdend. Na een tijdje kon ik amper mn hoofd boven water houden (wat ben ik toch een kleintje) dus toen sprong de dikkerd in het water en tilde me zo de boot op! Hierna ben ik op de boot in slaap gevallen, zonder te verbranden dit keer, en werd ik wakker toen we weer in de haven waren.
Door deze tocht hadden Robert en ik vreselijk veel zin in een biertje op een terras, dus hebben we het informatiecentrum aan ons voorbij laten gaan en hebben we getoept in de zon.
's Avonds hebben we bij een 'vissersfamilie' gegeten. Robert was van te voren heel enthousiast, toen we er waren bleek de visser er niet te zijn, alleen zijn vrouw, zoon en hulp, die niet met ons mee aten en behalve hallo en dag niet met ons gepraat hebben. Het was dus eigenlijk gewoon uit eten bij een vreemde thuis. Persoonlijk vond ik het nergens op slaan, hoewel het eten wel lekker was.

De volgende ochtend stonden we vroeg op om met een zespersoons vliegtuigje naar een ander eiland, Isabela, te vliegen. Omdat het zo vroeg was heb ik de hele weg geslapen, maar Robert, die naast de piloot zat, heeft foto's gemaakt.
Op Isabela aangekomen werden we naar een hotel gebracht, waar er geen kamer voor ons klaar was. Uiteindelijk kregen we een kamer, naast de pomp die het water door het hele hotel bracht.. Omdat we geen oog dicht zouden doen door het lawaai zitten we nu in een ander hotel, die wel prettig is en veel dichter bij de zee. Robert en ik zeiden al tegen elkaar dat we zo verwend waren door het eerste mooie hotel, dat we nu met bijna niks meer blij zouden zijn..

We zijn met een bootje naar een snorkelplek gegaan, waar ik voor het eerst in mijn leven pinguïns heb gezien. Verder waren er nog allerlei vogels (fragotten, pelikanen, de vogels met de blauwe voeten e.d.), krabben, zeeleeuwen, zeeschilpadden (wat zijn die groot!!) en zeeleguanen. Op deze motorboot ben ik ook weer in de zon in slaap gevallen, zonder te verbranden! Het gaat de goede kant op met mij.
We hebben geluncht en daarna hebben we een fietstocht gemaakt naar de muur van tranen, die gevangenen in WOII hebben gemaakt, een mooi uitkijkpunt, speciale zoutwaterbomen, tunnel van hardgeworden lava, een schildpaddenreservaat (waar ik uiteindelijk zelf onder een schild terecht kwam, om te doen alsof ik een schildpad was.. Wat een feest) en een plek waar flamingo's zijn!
Na al dit gezwem en gefietst was het natuurlijk weer tijd voor een biertje (zo'n invloed heeft Robert nou op mij) en avondeten.
De gids op dit eiland is trouwens vreselijk. Hij is zelf vreselijk traag, en als wij ergens naar aan het kijken zijn of ergens mee bezig probeert hij ons op te jagen. Dat lukt natuurlijk niet aangezien wij het vakantiegevoel te pakken hebben hier in de zon, dus onze relatie is niet heel sterk, zal ik maar zeggen.
Morgen gaan we een vulkaan beklimmen en daarna nog op onszelf snorkelen. Daarna nog naar en ander eiland, en weer terug naar Quito en Nederland!
Zo'n gek idee dat het over een week al kerst is, de tijd gaat snel!

Liefs,
Suzanita