Hola amigos!

Voor het eerst een weblog vanuit mijn nieuwe woonplaats, Cusco.
Ik ben hier nu sinds zondag, en ik heb het heel erg naar mijn zin.
Eerst even over mijn tocht van Lima hierheen. De man die me van het hotel in Lima naar het vliegveld bracht, moest ook een Franse vrouw van ongeveer 45 brengen. Zij had dezelfde vlucht en ze zit nu ook bij mij op school.
Ze was heel onzeker over wat ze allemaal moest doen op het vliegveld. Ze sprak helemaal geen Spaans en wist blijkbaar niks van vliegen, dus vroeg ze of onze chauffeur mee wilde lopen naar de gate! Hij vroeg echter of ik op haar wilde letten haha! Dat vond ik wel grappig. Ze is wel heel aardig, maar, misschien ligt het aan mij, ik snap gewoon níet dat je niet gewoon bordjes kan volgen op het vliegveld: All departures --> domestic flights --> gate 8... Verder had ze ook nog problemen met haar imigratiestempel. Als je geen visum hebt, mag je 90 dagen blijven in Peru. En ze zei tegen me: toen ik Peru inkwam, vroegen ze niet hoe lang ik wilde blijven. Dus ik zei haar dat het voor toeristen standaard 90 dagen is. Toen zei ze: ooh dat is wel genoeg. Maar ik had Francois (zo heet ze) eerder horen zeggen dat ze 4 maanden wilde blijven, dus ik zei: dat is 3 maanden he... En toen zei ze: oh! oh! en was ze een beetje in paniek haha! Ik had het aan de imigratie in Cusco voor haar gevraagd (want die spreken natuurlijk geen Engels, of Frans..) en ze moet voor 1 dag het land uit, om vervolgens weer terug te komen. Wel geinig dat ik haar zo hielp vond ik, terwijl zo ongeveer 2,5x zo oud is als ik haha!

In Cusco aangekomen kreeg ik meteen cocothee in mijn handen gedrukt van een beveiliger. Het is hier zo vreselijk hoog! De eerste 2 dagen had ik moeite met ademhalen, en had hoofdpijn. Daar heb ik nu gelukkig geen last meer van, maar omdat er zo weinig zuurstof in de lucht zit, ben ik uitgeput als ik een tijdje naar boven heb gelopen. Wat een probleem is in Cusco, aangezien het alleen maar bergen zijn.. Verder zorgt de hoogte voor een langzame spijsvertering, dus eten ze een hele grote lunch, en bijna geen avondeten. Nu is het de bedoeling dat ik ontbijt en lunch eet in het gastgezin, en in de avond buiten de deur eet. Nu eet ik dus 's middags een enorme maaltijd, en ga ik 's avonds naar een restaurant...
Verder is het hier 's nachts vreselijk koud, en er is geen verwarming in de huizen. Zo komt het dat ik 5 dekens op mijn bed heb liggen!

Mijn 'nieuwe ouders' kwamen me ophalen van het vliegveld. Gilbert en Cecilia, met kinderen Mariana (13) en Marcelo (11), zijn echt heel aardig en gastvrij. Ze wilden me echt thuis laten voelen. Zondagavond, halloween, namen ze me mee naar het centrum om rond te lopen en wat te drinken. Omdat ik dacht dat we alleen wat rond gingen lopen, had ik geen geld meegenomen. En toen we in dat café zaten en ik zei dat ik niks bij me had, zei Gilbert (in het Spaans natuurlijk): geen zorgen! wij zijn nu je vader en moeder! Haha dat was wel lief. Een jongen die ik in school heb ontmoet, vertelde dat zijn ouders hierheen waren gekomen op vakantie, en op bezoek gingen bij zijn gastgezin. Zijn gastmoeder stelde zich aan zijn echte moeder voor als: hallo! Ik ben de moeder van matteo! Kortom, ze zijn heel gastvrij.
Het enige van mijn gastgezin wat tot nu toe problematisch is geweest, is de voordeur. Ik heb al 2 keer hopeloos voor de deur gezeten, wachtend tot iemand open deed of tot iemand thuiskwam, omdat ik hem niet open kreeg met mijn sleutel.. Maar vandaag heb ik uitgevonden hoe hij werkt, dus dat komt goed vanaf nu.
Oh er is nog wel een ding dat ietsje minder is. Ik moet om 8 uur 's ochtends weg van huis, dus zet mijn wekker rond 7.15 uur. Vanochtend kwam Cecilia om 6.55 aan mijn deur: Su! Desayuno (ontbijt)! Vreselijk haha maar wel fijn natuurlijk dat dat dan allemaal klaar
staat..! Nu bedenk ik trouwens nog iets dat vreemd is hier. Ze hebben hond die niet binnen mag komen, hij woont in de tuin. En dag en nacht beukt hij met zijn hoofd tegen de deur, omdat hij zo graag naar binnen wil. Soms lig ik er 's nachts wakker van. Af en toe hoor je ineens een héle harde klap, en dan eventjes niks. Ik heb al een paar keer gedacht dat hij dood was! haha maar nee, na 2 minuten begint het weer...

Maandag zou ik eigenlijk moeten beginnen met school, maar omdat dat een feestdag was (dag van de doden..) was ik vrij. Die dag heeft mijn familie me meegenomen naar de opa & oma van de familie. We waren in totaal met 12, en ik was de enige die niet Peruaans was. Dat was wel even moeilijk, aangezien ze allemaal zoveel en zo snel Spaans praatten! Maar wel ook weer leerzaam. Cecilia is zéér onder de indruk van mijn Spaans zei ze, zeker na 4 weken les! Dat is wel prettig om te horen, als je er de hele tijd op gefocust bent.

Ik heb nu 2 dagen Spaanse les gehad op school en ik vind het heel leuk.
De school is heel anders dan in Buenos Aires, en tot nu toe vind ik het hier beter.
Ten eerste krijg je elke vrijdag een toets om te kijken hoe ver je gevorderd bent, en zo plaatsen ze je elke week bij een nieuwe leraar, die precies op jouw niveau les geeft.
Zo komt het dus, en dat is het tweede punt, dat ik deze week privéles heb! Er is niemand die hetzelfde niveau heeft als ik, dus ben ik de enige in een klas. Heel intensief, 4 uur lang privéles, maar ik leer heel snel heel veel.
Ten derde is het veel gestructureerder, je krijgt per dag zoveel uur grammatica uitleg, zoveel uur spraakoefening, hetzelfde met luisteroefening en schrijfvaardigheid.
Als laatste moet ik een Spaanse SPEECH houden op mijn laatste vrijdag... Dus je snapt wel dat ik daar al heel erg naar uitkijk...
Cusco is wel een vreemde stad. Het is heel mooi, klein en met veel dingen om te zien. Maar veel is nog niet af (en het ziet er niet naar uit dat ze er echt aan aan het werken zijn) en sommige mensen zijn heel vreemd. Vrouwen geven hier borstvoeding lopend op straat, wat ik al een vreemd gezicht vond, maar toen zag ik nog iets veel vreemders. Een vrouw die er heel netjes uit zag, met een witte rok, hurkte ineens op de grond. Dus ik dacht: die zal wel moe zijn ofzo. Totdat ik allemaal 'water' onder haar vandaan zag stromen! Hahaha en ze schaamde zich totaal niet, het was midden op straat en er stonden gewoon mensen naast die het ook niet raar leken te vinden.

Verder heb ik net een salsales gehad via school. Ik vond het echt heel leuk! Ik wil graag nog extra lessen ga nemen in de dansschool vlakbij, waarvan de dansleraren komen.
Enn nog iets, want dit weekend ga ik waarschijnlijk naar de Machu Picchu met twee Engelse meisjes (ik blijf wel een beetje hangen bij de engelse meisjes haha! Nee er zijn hier ook heel veel Amerikanen, Nederlanders, en een paar van andere landen) die ik dinsdag heb leren kennen, dus daar kijk ik ook naar uit.
Ik moet maar snel een camera gaan kopen, die heb ik niet meer aangezien die gestolen is...

OH er is nog 1 ding dat ik moet vertellen. Het Peruaanse eten... De restaurants hebben heel lekker eten, maar ik heb het niet zo heel erg op de typische Peruaanse gerechten.. Ik bestelde kippensoep (hoeveel vlees ze in Argentinië eten, zoveel kip eten ze hier) en wat ik kreeg... Kippenbouillon met groenten, én kippenpoten. Niet kippenpoten die je moet afkluiven, maar écht de poten van de kip, met de botjes erin en de nageltjes eraan.. Zo vreselijk! Ik weet dat ik nieuwe dingen moet proberen als ik in een ander land ben, maar dit ging me toch wel echt iets te ver. Ik heb ook de meest gruwelijke verhalen gehoord over cavia, dus weet ook niet of ik me daaraan ga wagen. Ik heb hier in een kathedraal een schilderij gezien van het laatste avondmaal, waar ik zo hard om moest lachen. Midden op de tafel stond een schaal met een gebraden cavia erop! En Jezus gaf andere typisch Peruaanse gerechten door. Een ander vreselijk typisch gerecht is het gebraden hart van een of ander dier, in stukken gesneden en op een satéprikker geprikt.. Ik blijf maar denken: we geven onze kat hart..! Ik ben benieuwd wat Robert allemaal gaat proberen als hij hier komt!

Zo zeg, weer even bijgepraat...!
Liefs, Su (zo noemt mn 'nieuwe familie' me)