Buen día!

Sinds ik mn vorige blog heb geschreven, heb ik 2 dagen gewerkt in de villa's, beiden op een andere plek dan de eerst dinsdag.
Eerst zal ik vertellen over het verjaardagsfeest. Ik kan jullie wel vertellen, dat ik zo blij ben met de kinderfeestjes die ik heb gehad!
Dit verjaardagsfeest, in los anglitos (de engelen), bestond uit een paar slingers die al 100 keer gebruikt waren (er zat aan alle kanten tape aangeplakt en het was half gescheurd), van die lange ballonnen die wij ter plekke (na een snelcursus) in zwaarden veranderden (voor de jarigen), en 2 grote taarten. Één met jongensversieringen, één met meisjesversieringen.
Ook was er een hele krat vol met allemaal verschillende cadeaus. Ter plekke werd gekeken wie er (echt) jarig was, en voor geslacht en leeftijd werd er dan een geschikt cadeau uitgekozen.
Dat vond ik echt een slechte methode, omdat het zo onpersoonlijk is, en omdat die kinderen een enorme bak met speelgoed zien wat ze allemaal graag willen hebben. Geen enkel cadeau is dan natuurlijk nog goed genoeg, omdat ze gewoon alles willen..

Kijken wie er echt jarig was bleek nog best lastig, want we hadden een lijst gekregen met jarigen van de mensen daar. 7 kinderen stonden erop en daar gingen we dan vanuit. Totdat er een oudere jongen binnenkwam, die de lijst bekeek en zei: Mili!! jij bent in Augustus jarig! en nog tegen een paar anderen hetzelfde, dus uiteindelijk waren er 3 jarigen.

Het was trouwens ook grappig hoe vindingrijk die kinderen zijn als het om taart gaat. Er waren de hele tijd ongeveer 25 kinderen (tijdens onze voorbereidingen mochten zij kleuren, make-uppen (zo schattig!) schilderen, touwtjespringen, e.d.) maar toen de taart kwam, stonden er in eens 60 kinderen binnen! Haha die allemaal stonden te trappelen om taart te eten. Ze moesten na het zingen in een rij gaan staan, en zo kregen ze om de beurt een stuk taart. Maar ze wilden er niet 1, ze wilden er het liefst 8! Dus gingen ze zodra ze een stuk gekregen hadden, naar buiten om hun vest uit, hun t-shirt binnenstebuiten te doen, of ze ruilden van kleren, zodat wij ze niet zouden herkennen.Als dit mislukte (ik was scherp die dag haha) begonnen ze: maar ik wil een stuk meenemen voor mijn moeder/broertje/zusje/babybroertje (!)/opa/oma noem maar op. Daar heb ik wel plezier om gehad. Theodore, de man waar ik ook mijn oriëntatie mee had, trapte overal in en zo kwam het dat sommige kinderen met 4 stukken rondliepen. Toen ik dat zag heb ik maar tegen Theodore (call me Terry) gezegd dat als hij zo door ging we allemaal zieke kinderen over de vloer zouden hebben haha.

Het was kortom enorm chaotisch, en zeker toen de kinderen de krat met cadeaus in het oog kregen, was er geen houden meer aan. Een vrouw van rond de 55 waarmee ik dinsdag ook gewerkt had, was die dag de coördinator, en ik lachte haar soms echt een beetje uit omdat ze het allemaal niet aan kon, al die druk roepende kinderen met grijpgrage handjes bij de cadeaus.
Maar volgens mij vonden de kinderen het wel leuk.

Donderdag heb ik even vrijgenomen van de villa's en heb ik rondgelopen in de stad, en ben ik 's avonds uit eten gegaan. Ik voelde me een beetje schuldig dat ik die dag in plaats van naar een villa was gegaan, een jurk gekocht heb en uit eten ben gegaan. Maar af en toe mag dat wel, toch?!

Vrijdag ben ik wel weer gegaan, naar 'la únion hace la fuerza'. Daar heb ik hetzelfde gedaan als de eerste dag in ejercito celestial, namelijk eerst schoolwerk, en daarna leuke(re) activiteiten.
Ik vond het wel een beetje eng, want om bij dit buurthuis te komen, moest ik een paar honderd meter lopen door de villa. Aan de ene kant vond ik het heel interessant om te zien hoe het er echt uitzag, maar ik voelde me echt niet veilig. Een paar kinderen begeleidden ons naar het buurthuis. Dat was wel heel lief trouwens, zo'n meisje pakte mijn hand en nam me mee haha!
Er wordt daar op 'straat', aka modderpaadje, kip en vlees gebraden en verkocht, de kapper is ook op straat, ik heb serieus mensen geknipt zien worden buiten, veel mensen hangen rond, stoken een fikkie of proberen een fietsband recht te zetten.
Verder hangen overal elektriciteitsdraden los, ik ging er tenminste vanuit dat het elektriciteitsdraden waren, en óveral zijn halfafgebouwde huizen.
Wat ook heel typisch is voor la ciudad oculta, maar lastig te beschrijven, is de geur die er hangt. Het is een soort mengeling van ongewassen mensen, gebraden/verbrand eten, vuur, en mufheid.
Ookal ben ik al uren terug in BsAs, die geur blijft echt inmn neus hangen.
Ik geniet wel echt van het werk daar, het is echt zo'n speciale, goede ervaring!

Toen ik terug was die dag, want ja ik ben wel veilig teruggekomen, ging ik naar Natalies appartement om haar verjaardag te vieren. Om 20uur hebben Nadja en ik haar gefeliciteerd, omdat dat de Engelse 12uur is, en cadeautjes gegeven. Daarna kwamen er nog anderen van de Spaanse school; Engelsen, Duitsers, Amerikanen en Nederlanders. We gingen samen pizza eten en daarna uit in een club genaamd 'crobar'. Het was echt een hele leuke club! We zijn daar geweest tot 8u vanochtend, waarna we naar Natalies appartement teruggingen. Ik wilde toen eigenlijk een taxi naar huis nemen, maar viel in slaap in haar bed..
Vandaag heb ik dus het grootste deel van de dag geslapen, en daarna hebben we Nadja uitgezwaaid, die nu in het vliegtuig naar Mexico zit. Dat vond ik wel een moeilijk afscheid, aangezien ik de afgelopen 5 weken elke dag met haar ben geweest. Toen Nadja weg was, vielen Natalie en ik elkaar snikkend in de armen haha, 'nu zijn we nog maar met zijn tweetjes!'
Het is zo gek dat ik nu al 5 weken achter de rug heb.. het gaat zo vreselijk snel! Vrijdag a.s. ga ik weg uit dit gastgezin.. Dat vind ik wel heel jammer, want ik voel me echt thuis hier nu.

Nu ga ik nog even genieten van mijn bed hier....
Liefs!