Hola chicos y chicas,

Ik heb net een heel lekker rustig weekend achter de rug. Ik ben uitgeweest, in een discotheek waar bijna alléén maar Spaanse muziek werd gedraaid.. We hadden van te voren gekeken wat voor muziek er werd gedraaid, hiphop en reggaeton, dus wij dachten: leuk! Maarrr we waren vergeten dat we in Zuid-Amerika zijn.. En dat betekent dus Spaanse hiphop en reggaeton.. Wat ik persoonlijk niet daaronder zou verstaan! Ik vond het niet echt iets haha maar ik heb wel een leuke avond gehad, die we 's ochtends hebben afgesloten met pizza op Natalies bed..
Oja, Mercedes en Silvio zijn dit weekend opa & oma geworden, dus die zijn helemaal door het dolle heen. Ik hoorde zaterdagavond een hele harde gil, bleek het Mercedes te zijn die aan het schreeuwen was: YO SOY ABUELAAA! haha (ik ben omaaaa!) en ze kan er uuren over door praten, heel schattig vind ik. Bij het avondeten zeiden ze: we gaan dronken worden vanavond! en toen hebben we met zijn drieën (Amber was in Iguazú, terwijl ze ook ziek was!) de rode wijn gedronken die ik voor ze had meegenomen uit Mendoza.

Zondag heb ik heeeerlijk uitgeslapen en ben daarna naar de beroemde San Telmo markt gegaan, die stervensdruk was!Er waseen leuke sfeer, rasta's die muziek maakten en allerlei verschillende mensen die kopen en verkopen. En het was heel erg lekker weer.
Er liep ook een clown/travestiet rond, die ik alleen van de achterkant heb durven fotograferen haha..

Maar nu het belangrijke nieuws, want vandaag heb ik alle info gekregen over mijn vrijwilligerswerk. Ik werk nu bij de organisatie L.I.F.E., die actief is in een aantal villa miserias.In 'ciudad oculta' en 'laferrere' zijn ze maandag t/m zaterdag.
Deze wijken zijn een van de armstenuit Buenos Aires en omgeving, en worden vooral bewoond door immigranten uit Paraquay, Bolivia en Peru.
Politie, brandweer en ambulance komen er niet, en er is bijna overal een tekort aan elektriciteit, gas en water. Er zijn wel echte huizen, maar de meeste mensen leven in krotten.Scholen zijn er ook een probleem, omdat er ten eerste geen goede huisvesting voor is, en tentweede omdat leraren voor deze kinderen moeilijk te vinden zijn.
Toch gaat, zeg ikblij verrast, 95% van de kinderen die hier wonen naar de basisschool. Met als hoofdreden dat ze er een maaltijd krijgen, maar toch.De middelbare school is voor bijna niemand die hier woont weggelegd, omdat ze hiervoor moeten concurreren met de studenten uit het 'normale' BsAs, en omdat voor velen eten een grotere prioriteit heeft, en dus aan het werk gaan.
Ook hier is paco, de onwijs gevaarlijke drugs voor 1 peso waar ik eerder al over vertelde, een heel groot probleem. L.I.F.E. probeert de kinderen daar van de straat te houden en zo ook dit probleem te verkleinen. Dat lukt natuurlijk niet heel erg goed, maar ik denk, alle kleine beetjes helpen.
Wat ik ook opvallend vond, is dat ze niet op de Argentijnse kaarten staan. Als je hier een kaart van Buenos Aires koopt, zie je geen enkele 'villa' erop staan, alsof ze er niet zijn.
De villa's zijn trouwens genummerd. La ciudad oculta is bijvoorbeeld villa 15. Maar dat is het enige nummer wat ze hebben, want hun straten hebben geen namen, en hun huizen geen nummers..
Deze organisatie zet zich in voor kinderen ongeveer tussen de 3 en 14 jaar die in deze krottenwijken leven. Ze (we)geven ze eten en drinken,huiswerk hulp, verjaardagsfeestjes (elke woensdag, met taart, kaarsjes, liedjes etc., voor de kinderen die die maand jarig geweest zijn. Dit is waarschijnlijk het enige feestje dat ze krijgen), kooklessen, en een plaats en materiaal om activiteiten te doen. Zoals sporten, touwtjespringen, dansen, tekenen, schaken, noem maar op.
Ze zijn heel blij met nieuwe ideeën, dus ik denk dat ik mijn dramakunsten maar uit de kast ga trekken binnenkort, om ze daar les te geven.
Ook geven ze om de zoveel tijd matrassen, kleren, schoenen, potloden, pennen, tassen, schriften enz. aan de kinderen, maar daar heb ik dan weer minder mee te maken.
Als jullie het leuk vinden kunnen jullie hun site bekijken, www.lifeargentina.org. Daar staat heel veel informatie op over wat ze doen.

Als je dit hoort ben je toch maar weer blij met je eigen luxe leventje met alles erop en eraan, en schaam je je (dat heb ik in ieder geval) dat je hebt gezeurd en geklaagd over kleine dingetjes, die vergeleken met de problemen daar echt helemaal niks zijn. Ik ben blij als ik iets kan doen voor deze kinderen!

Morgen ga ik naar la ciudad oculta, om de kinderen te helpen met huiswerk en (daarna!) andere activiteiten. Ik ben echt heel erg benieuwd. Mercedes en Silvio zijn wel bezorgd haha, 'ga nergens alleen heen! hou altijd je omgeving goed in de gaten! doe al je sieraden en alles af! GA NOOIT ALLEEN OP STAP!' dus dat weet ik ook weer haha!
Toen ik tegen Mercedes zei dat ik morgen naar die plek ga, zei ze sarcastisch'Que lindo..!' wat iets betekent als: hoe leuk haha, maar ze vinden het wel heel goed van me en een interessante ervaring.

Er waren ook andere mensen vandaag voor het eerst,2 meisjes van in de twintig uit Canada en Ierland, en 1 man uit de USA van rond de 65 schat ik. Die leken me alle drie wel heel aardig, en ik denk dat ik ook wel goed met ze kan praten.
Trouwens, de man die ons uitleg gaf was echt vreselijk irritant. Hij heet 'Alo' (waar ik hem stiekem om heb uitgelachen), was engels en had een héél zwaar accent, en letterlijk om de minuut duwde hij met zijn middelvinger zijn bril omhoog, zodat zijn hand de helft van de tijd voor zijn gezicht zat.. Ook liet hij af en toe (te) lange stiltes vallen en keek ons dan allemaal aan, duwde zijn bril op zijn neus en praatte weer verder.. Heel vreemd.

Nu ga ik nog even wat Spaans leren (ik wil die kinderen heel graag kunnen verstaan), want deze blog is weer ontzettend lang geworden..
Misschien laat ik morgen even weten hoe het was

xxxx
Suus de vrijwilliger!